Babarrun arrozina ezezaguna da, baina baita gozoa ere. Barietate txikia da, azal finekoa, neguan Gorbeiako txapela bezain zuria, eta oso egokia digestiorako. Hitz batez, babarrun arina da.

Ale txikiko barietatea, oboide formaduna eta kolore zuri-krematsukoa. Azal fineko babarrun leuna. Erraz prestatzekoa da, eta oso egokia digestiorako, fekula gutxi duelako.

Araban ere txitxirioak hazten ditugu. Barietateak Eulalia du izena; zapore bereizgarria dauka eta dastamenerako izugarrizko gozamena da. Dotorea, nortasunduna, entsaladetarako, eltzekoetarako edo irudimenak eramaten zaituen plateretarako prest.

Landarea oso gogorra da, alea txikia eta krema-kolorekoa, eta azal fina du, baina ez da askatzen. Sukaldean prestatu ondoren koipe-egitura hartzen du. Oso preziatua da sukaldaritzan erabiltzeko eta nutrizio balio handia du.

Gure babarrunen sorta osatzen du. Bakoitzak kolore bereizgarria dauka. Egosi ondoren kolore gorrixka hartzen du. Ezin hobea da haragiekin edo barazkiekin konbinatzeko eta modu tradizionalean prestatzeko.

Tamaina ertaina, ale biribildua eta kolore beltz matea. Zapore biziko babarrun fina da. Besteak ez bezala, babarrun beltzaren landarea mulu ertainekoa eta ziklo luzeagokoa da, Arabako hegoaldeko haranetara hobeto egokitua, bertan prezipitazioak txikiagoak baitira.

Txikia baina zoragarria, gure baba txikia berdin erabil daiteke plater sofistikatuetan nahiz tradizionaletan.

Aleak oboide forma eta tamaina ertaina dauka, eta marroi berdexka da. Bere azala oso trinkoa denez, prestatu aurretik 24 orduz beratzen jarri beharra dago.